Paw po raz pierwszy

Mam nadzieję, że nikt tak oryginalnie nie spędził długiego weekendu jak ja - w łóżku
z choróbskiem :(
   Z wielu zaplanowanych rzeczy udało mi się skończyć lakierowanie puszki z pawiem.

   Paw wskoczył na tą puszkę przypadkowo. Według pierwszej koncepcji miała to być puszka na czekoladki. Jakiś czas temu kupiłam zwykłą stalowo-srebrną puszkę w sam raz do ozdobienia. Miały się na niej znaleźć stare reklamy. Ale mąż od razu wsadził do niej swoje skarby i jakoś o niej zapomniałam. Powróciłam do wstępnego pomysłu pod wpływem pracy Karoliny z Przetarło się. Ale siedziała już na niej tektura falista do projektu steampunkowego :) Usunęłam ją jako tako, nakleiłam starą reklamę milk chocolate, do rameczki znalazłam fajny kwiatowy papier, dołożyłam jeszcze fajniejszy wzorek i powstało najpiękniejsze wieczko puszki z czekoladkami, jakie dotąd zrobiłam, czyli pierwsze :) Takie było piękne, secesyjne w charakterze...  Jeden krok za daleko, zbyt gruba warstwa lakieru, który zaczął mi jarać kolory - ciekawe brązy stawały się coraz bardziej ostro pomarańczowe. Eh! Udało mi się pozbyć lakieru, niestety razem z piękną kwiatową ramką. Sama reklama przetrwała, choć teraz była w odcieniach jaskrawej zieleni :) Szkoda, że nie zrobiłam przynajmniej zdjęcia wieczka na pamiątkę :(
   Tak to już czasem bywa, nie ma co wylewać łez, od razu przeszłam do planu B.

   Pozostałe reklamy już mi nie pasowały. Przeglądając serwetki natknęłam się na serwetkę z pawiem, podarowaną mi przez Jagodę (dzięki Jagódko!). Znowu motyw pasował jak ulał! Odpowiedni prostokąt, pawie kolory doskonale pasowały do kolorów szlaczka, który także ocalał. Rameczkę skomponowałam z tej samej serwetki - piękny ornament! Wieczko miało być krakowane, ale 2 próby nie spełniły moich oczekiwań, więc ostatecznie kraku nie ma. Jeszcze wspomnę, że podczas lakierowania oczywiście musiało spaść mi za stół... a pewnie się domyślacie co lubi się gromadzić między stołem a ścianą! Eh! Przeżyliśmy i to :)

   Puszka, jak wspomniałam, była stalowo srebrna. Chciałam wykorzystać błysk metalu nie obciążając puszki warstwą farby, by puszka dobrze się zamykała. Ma.ryska pokazała
w swoich pracach, że ze srebrnego można zrobić złote, więc za pomocą tuszy zrobiłam brązowo-złote tło wpadające w zieleń. Wyszło fajnie. Teraz tylko wzorek. Chociaż rozważałam kilka możliwości: relief, szablon, wzorek z serwetki, cały czas przed oczami wyobraźni widziałam dokładnie taki wzorek jaki powstał, jednolity, poprowadzony dookoła puszki.

    Przypadkowo natknęłam się na wzór naklejki na ścianę, który skojarzył mi się z pawim piórem, czy wachlarzem ogona, z tego zmajstrowałam sobie w Fotoszopie odpowiedni szlaczek. Najtrudniejszą sprawą był pomiar puszki. Centymetr krawiecki nie był kompatybilny z linijką w programie, jakoś udało mi się zmierzyć puszkę linijką. Było to ważne, ponieważ w szlaczku zaprojektowałam pewne urozmaicenia, które miały wypaść dokładnie na środku boków i na krawędziach. Prawie, prawie mi się to udało :)  Oczywiście później przyszedł mi do głowy inny sposób pomiaru - za pomocą sznurka :)

   Sam wzorek to wydruk laserowy i transfer na kleju (Mod Podge). Do tej pory tym sposobem transferowałam tylko napisy na drobnych sklejkach, a tutaj miałam 68 centymetrowy ornament, więc się trochę obawiałam rezultatu końcowego i mojego ciężkiego palca do rolowania :) Ale wszystko poszło zgodnie z planem, po trzech sesjach rolowania w końcu ukazało się błyszczące tło, choć przytłumione warstwą kleju. Jestem
z tego doświadczenia bardzo zadowolona :)
   I tak potoczyła się historia pewnej puszki. W tytule nie przypadkowo napisałam: "po raz pierwszy", ponieważ mam jeszcze w projekcie inną pracę z pawiem, tym razem jest to czarno-biała serwetka, której szukałam od dawna, a dostałam od koleżanki Tulii. Jaki będzie rezultat końcowy i końcowy przedmiot - tego jeszcze nie wiem. Maj zapowiada się pracowicie, więc czasu na decu raczej nie będę miała zbyt wiele. Ciekawa jestem jak wam się spodoba moje pierwsze pawie dzieło :)

   Wnętrze pozostało surowe, nie miałam za bardzo sił z nim się zmagać, może kiedyś
w przyszłości :)