Małe, szare z ptaszkami

Witam serdecznie, po duuuzym pudle na koronki chciałabym pokazać wam małe szare pudełeczko. Już z historią i to z morałem. Zaczęłam je robić na spotkaniu zlotowym,
na którym tłumnie naklejałyśmy wytłoczone papiery. Natłoczyłam sobie fajnych papierków
z folderu Ivonn. Dostałam od Olinty nowe farby metaliczne, więc poszły w ruch. Na to nowo zakupiona dziwna patyna, spisała się. Na to popiół  z kominka Kitki, spisał się.
   Było ok, ale w domu przemalowałam je na nowo, by popróbować dalej z metalikami. Przykleiłam nawet serwetkę, o ile pamiętam nawet pokrakałam, ale ciągle mi to pudełeczko nie pasowało, nie chwytało za serce. Po co mi właściwie pudełko w starym złocie?
   Przemalowałam je więc na szaro i poczułam ten dreszcz, że wszystko się zaczyna układać... Ale na motyw ciągle pudełeczko czekało... Po przeczytaniu jednego
z komentarzy, Ani (blog.sowiarnia.pl), przypomniałam sobie o ptaszkach, które z jakiegoś powodu na klucznik nie trafiły, odszukałam ten skrawek i jakoś się tak fajnie wpasował :)

   Wpasował się w ramkę. Z tematem ramki walczyłam już przy pudle koronkowym, tam chciałam odlać wąską ramkę z gipsu, nawet pierwsze odlewy z własnej formy się udały, ale drugie już nie :) Dlatego spróbowałam prostszego sposobu: taśma dystansowa, pasek tekturki, konturówka. Może nie jest to ramka z bogatymi ornamentami, ale różnica poziomów jest wystarczająca, by w odpowiednich miejscach ją przetrzeć. Tutaj w wersji mini, w następnej pracy w wersji midi i po obłościach :)

   Całość polakierowana lakierem Touch me.
   Małe, milusie, do przytulania.
   Okazało się pomimo prostoty tak fajne, że dołączyłam je do wymiankowej paczki dla Yvette.
   Napisała, że szare pudełko ją rozbroiło, zinterpretowałam to tak, że się jej podoba :)
   A morał?
   Rób swoje...