w młodości miałam zdolności manualne naprędce zrobiłam sobie sama podobnego
z kłębków wełny różnych wielkości. Była to moja ulubiona zabawka, nie tylko fajnie wyglądał, ale także chodził, tańczył i śmiesznie stepował:)
Razem więc z córką zabrałyśmy się do tworzenia naszego ptaka cudaka. Wystarczyło kilka kul styropianowych, koraliki, guziki, kawałki filcu, trochę sznurka i pomoc taty przy preparowaniu krzyżaka, oto nasze wspólne rodzinne dzieło:
A przy okazji: jest mi bardzo miło, że odwiedzacie mój skromny blog i witam pierwszych obserwatorów:)
PS.
2 dni później moje dziecię zrobiło pisklaka, żeby duży nie czuł się samotny. Moja pomoc ograniczyła się do spraw konstrukcyjnych. Nauka kreatywności nie poszła w las:)
Rozbrajający jest ten ptak-cudak. Nie wiem jak wyglądał pierwowzór od którego to się zaczęło, ale ja w tym dziobaku zakochałam się od pierwszego wejrzenia :D Styropianowych bombek nie dekupażowałam jeszcze, w zeszłym sezonie otulałam je krepiną, na pierogowy-cukierkowy splot ;)
OdpowiedzUsuńMiałam raz styczność ze styropianowymi jajcami i takich bombek już by mi się nie chciało obrabiać:) W ogóle nie miałam zamiaru w tym roku bombkować, ale jakoś tak wyszło, że mam kilka akrylowych:)
OdpowiedzUsuńPtaszor to chyba bardziej moja ulubiona zabawka, a nie Hani, cóż, za dobrze teraz te dzieciaki mają:)
Superancki :)
OdpowiedzUsuńDziękuję Alicjo za wizytę, swoją drogą ładnie mnie nabrałaś na forum, skromniutko jak świeżynka pokazałaś swoje prace, fakt, że podejrzanie świetne, a tu się okazuje, że 2 lata już wymiatasz:)
OdpowiedzUsuńButeleczki z morskim motywem masz najpiękniejsze na świecie, w przepięknej kolorystyce... Akurat o tym motywie nigdy bym nie pomyślała, że będzie na butle pasował, a przecież wiadomo co się robi na łódce:)