Dziwny jeeeest, ten krak...

Zrozumiałam wreszcie co poeta miał na myśli, w roli głównej Sottile Stamperii:

Bardzo się ucieszyłam, gdy trafiłam w sklepie na taki retro dzbanek. Miał świetny kształt, biały kolor, był całkiem niedrogi... i miał tylko jedną wadę: na brzuszku miał nadrukowaną wesołą żółtą krówkę z jakimiś napisami typu Społem;). Nie było mi więc żal go trochę zmienić.
Jak zwykle nic mi nie pasowało z moich serwetek, w końcu zdecydowałam się na roślinny busz. Dopasowywałam kolejne gałązki kawałek po kawałku. Nie chciałam motywu dawać centralnie na boczku, zdecydowałam się na kompozycję asymetryczną po skosie. A żeby nie było tak całkiem normalnie, dorzuciłam dziką kaczkę wyglądającą spoza listowia. Kaczka wprowadza do całości element życia, sprawia też dość niepokojące wrażenie:). Całość delikatnie podcieniowałam i pokropkowałam gdzieniegdzie.
Chociaż dzbanek już prezentował się nieźle, zdecydowałam się na kraka. No i się zaczęło.
Za pierwszym razem przesuszyłam za bardzo step 1, krak ledwo się pojawił, zmyłam. Za drugim razem krak wyszedł świetnie, ale wpadłam na kiepski pomysł wypełnienia spękań cieniami do powiek, dzban zrobił się brązowy, zmyłam. W międzyczasie preparat mi się skończył, musiałam poczekać na nowy. Za trzecim razem pojawiły się pomimo jesiennej pogody - piękne, duże i głębokie spękania... Oj tak, bardzo głębokie, po wypełnieniu pastą dzban wyglądał jak... potłuczony, za bardzo potłuczony. Zmyłam lekko terpentyną i uzyskałam w końcu delikatne spękania:). Kiedyś za tak duże oczka dałabym się pokrajać, teraz wolałabym ciut mniejsze, no ale nie ma co dyskutować z Panem Krakiem, który dziwny jest i wychodzi jak chce!